Berlijn in je koffer

Berlijn. Moet nog even goed bedenken waarom het direct als je het station uitstapt zo'n veel levendiger, energieker gevoel geeft dan Amsterdam. Er gebeurt veel meer, in kleine winkeltjes, restaurants, alternatievo's, extreme kunstenaars, etc. En dat na twee dagen.. Misschien komt het omdat ik in Kreuzberg logeer. Ik dronk mijn koffie in een walm van jeugdsentiment: allemaal van die leuke extreme figuren om me heen die ik in Amsterdam sinds mijn studententijd niet meer tegen kom. Zou ze bijna meenemen in mijn koffer: komop, we gaan Amsterdam weer eens wakker kussen! Iedere cultuur, ik heb het al eerder geschreven, moet zijn jeugdige extremen koesteren. Daar komt de toekomst vandaan!
Maar nee, ik wil schrijven, geen discussie zoeken. Vandaag met veel moeite de Staatsbibliotheek in gemogen. Mijn rijbewijs bleek geen identificatiekwaliteit te hebben, zoals de dame achter de balie mij drie keer op besliste maar vriendelijke toon bleef zeggen. (ja maar, dit kost me een hele dag, anders!) Haar chef kwam met hetzelfde verhaal, wees me vriendelijk op de voorkant: Das ist ein Führerschein, kein identitätskarte. Maar na een erg lange pijnlijke stilte die ik volhield met zielig kijken, streek ze over haar hart. Het kan ook in Duitsland. Als ik morgen maar mijn paspoort laat zien. Ik vind het goed. Lekkere bieb weer, hoor. Heerlijk gelezen over de jaren negentig, de jaren dat we nog geloofden in de beleveniseconomie en de jaren dat iedereen nerveus rondrende om al zijn persoonlijke grenzen op te rekken met bungeejumpen, parapenten, kinky parties, funshoppen, motorrijden en wat nog niet meer allemaal. Het lijkt al zo lang geleden..