Ik Hou (Niet?) Van Holland

Yesterday I found the courage to start on the box full of newspaper clips I brought with me. About two hundred pieces of torn paper have been waiting for me. But what a richness in material about our current timeframe! Got a painful wrist again from making all the notes. I’ll share a few, unfortunately for some, in Dutch.

In het NRC van 4 november 2006, schrijft Bas Heijne over het 21minuten onderzoek: “De bevolking”, melden de samenstellers, “spreekt zich steeds sterker uit voor een samenleving waarin solidariteit, kwaliteit van bestaan en bescheidenheid centraal staan”. Op het eerste gezicht lijkt het alsof de bevolking daarmee een reusachtige open deur intrapt, want behalve de bezoekers van de Miljonairsfair zul je niet snel mensen vinden die in het openbaar opportunisme, een uitgehold bestaan en snoeverigheid voorstaan. Toch gaat er in die uitspraak een oprecht verlangen schuil. Nederlanders hebben het gevoel dat een elementair fatsoen ontbreekt, dat egoïsme wel degelijk de boventoon voert.”
Heijne hekelt ook de manier waarop de media de nuance uit het oog verliezen en alles op de persoonlijkheid van de politicus gooien: de titanenstrijd tussen Bos en Balkenende, terwijl het volk aangeeft weer veel meer de inhoud te waarderen. Heijne: “we laten ons keer op keer verleiden tot politieke hype over het paspoort van Ayaan en de excuses van Aboutaleb en de gestolen tas van Margherita. Dit soort kwesties hapt lekker weg, maar je wordt er ook snel een beetje misselijk van. We willen inhoud, maar we zijn verslaafd aan oppervlakkigheid.”

Om dan een inhoudelijk onderwerp aan te snijden: “In Denemarken, en in nog heel wat andere landen, maakt men zich aanmerkelijk meer zorgen over de druk op het milieu die economische groei met zich meebrengt, en tegelijkertijd is men in de Scandinavische landen over het algemeen gelukkig met zijn land. Er moet een verband zijn. Het impliceert een intieme betrokkenheid met de omgeving die in Nederland grotendeels ontbreekt. We maken ons veel zorgen over Nederland - maar het kost ons moeite ervan te houden.” Hij concludeert: “Voorwaarde voor blijvende hervormingen is het besef dat we leven in een land dat we zelf gemaakt hebben, dat we de overheid, de politiek, de malaise, de onvrede aan onszelf te wijten hebben. Er wordt ons niets aangedaan, we doen het onszelf aan. Dat is een lastig besef, maar noodzakelijk. Voor we Nederland kunnen veranderen, zullen we er eerst wat meer van moeten houden.”

En dat is ook weer een van de taken van een winterperiode: de polarisatie te verlaten en de nuance en de gemeenschappelijke liefde voor onze cultuur opnieuw ontdekken.