Search This Blog

Monday, January 28, 2008

banksy als nieuwe warhol?

Soms komen de elementen voor mijn boek gewoon uit de lucht vallen. Vergelijkingen tussen de seizoenen van de tijdgeest, bijvoorbeeld. Een paar keer heb ik al geschreven over Pop Art, dat gedurende de winterse tijdgeest tussen 1960 en 1966 sterk opkwam en de relatie die je kunt trekken met bijvoorbeeld Jef Koons, die zijn hoogtijdagen had tijdens de volgende winterse tijdgeest, tussen 1983 en 1989. Ik zei al dat ik op zoek zou gaan naar een vergelijking met onze huidige winterse tijdgeest, de derde in 50 jaar. Sta ik in de keuken, hoor ik ineens op de televisie spreken over de nieuwe hype in de Londense kunstscene: Urban Artists zoals Banksy, die hun inspiratie uit het dagelijkse leven halen. En ja hoor, ook de vergelijking met jaren tachtig artiesten als Keith Haring en Pop Art icoon Andy Warhol wordt direct getrokken. Mooi. Je zou bijna willen dat Banksy (zie http://www.dailymotion.com/video/x3t0br_banksy-urban-art_street) groter dan groot zou worden. Alleen al omdat dat zo mooi in mijn theorie past. In ieder geval vind ik veel van zijn werk interessant. Wordt hij de icoon van de winterse tijdgeest binnen de kunstwereld?

Sunday, January 20, 2008

Winters weekend vol weltevredenheid

Gisteren naar de opening van de Fashion Week geweest, waar wethouder Cultuur van Amsterdam Carolien Gehrels een speech hield. Ze legde uit waarom Amsterdam investeert in jonge ontwerpers in de binnenstad en gebruikte daarbij de zin 'cultuur groeit nu eenmaal het beste daar waar het ook ontstaan is.' Heb haar na afloop gecomplimenteerd en gevraagd of meer beleid op deze gedachte gebaseerd wordt. Ze zou wat informatie opsturen. Mooi. In ieder geval voldoet de gemeente Amsterdam helemaal aan de vraag van de tijdgeest. In deze winter-tijdgeest gaat het erom de wortels te versterken, een nieuwe basis te vinden en van daaruit nieuwe ontwikkelingen een kans te geven. Amsterdam doet dat door louche ondernemers te weren van de wallen (nieuwe, 'gezondere' basis te creeren) en jonge ontwerpers de mogelijkheid te bieden de opengevallen ruimte in te nemen. Ik vind het wel mooi. De wallen als broedplaats, waar mooie experimenten uit voort gaan komen, de komende lente. Er stonden voldoende jonge ontwerpers te trappelen, in ieder geval, bij deze opening.
In de Volkskrant van gisteren een mooi artikel van Gabriel van den Brink, de professor aan de Universiteit van Tilburg, die ik heb gesproken een paar weken geleden. Hij ziet al een kleine omslag in de tijdgeest (gelukkig maar, daar hadden wij het al over gehad, waarin meer optimisme ruimte krijgt) en pleit ook al, heel winters, voor de morele dimensie van het bestaan. Begrippen als verdraagzaamheid, openheid en diversiteit zijn zo sleets geworden dat ze meer kwaad doen dan goed, meent van den Brink. Dus de taak voor de elite-denkers om een moraal voor Nederland opnieuw vorm te geven. En dat is wel de mooiste winterse opdracht: een gezamenlijke basis leggen waarop we allemaal weer kunnen floreren, de komende jaren. Ik ben tevreden over dit weekend.

Sunday, January 13, 2008

Hillary's warming up to Barack's 'Springtime'

Every now and then I get an email from someone stating he still doesn't understand my theory of the seasonality of cultural timeframes at all. That's good. I mean, if it could be explained in a few blog entries, why write a book at all? You should buy the book when it comes out. Then it'll be clear as can be. But there is a nice example of how timeframes change. We're in a winter timeframe right now, as I've mentioned often (reflection, values and national identity discussions, need for togetherness and a search for the largest common denominator). But look at the presidential elections in America! Someone asked me a few months ago whether I thought Hillary would stand a chance. I said 'if there will be a touch of spring in the air she might win', meaning that the winter timeframe will change into a spring timeframe, helping change and giving 'new' ideas like a female president a chance. What did I know of Barack Obama? Not much at that point. But listen to his one key-word in his campaign: CHANGE. What's needed for a 'seasonal' change in the spirit of the times is a latent need for change and a few convincing icons promoting it. So America is warming to change. Mark my words. Spring will be in the air soon enough. And it might turn out to be a spring that warms to more than a female president. If it really catches on, we might as well prepare for a black president. Either way, a big improvement.

Monday, January 7, 2008

de kereltjes van Ien en Hedy

Het nieuwe jaar is rustig begonnen, doorwerken aan het boek en wat wijzigingen op deze site. Werk nu ook aan een presentatie voor organisaties, bedrijven en clubs, die vanaf heden te boeken is. Zie hiernaast. Vandaag weer op de bibliotheek, me maar eens in de vrouwenemancipatie van de jaren zeventig verdiept met het boek Het persoonlijke is politiek van Hedy d'Ancona. Hier en daar hilarisch, vaak ook ontroerend, vanwege alle persoonlijke achtergronden die ze, inderdaad, door haar politieke loopbaan heenvlecht. Van de oprichting van Man-Vrouw-Maatschappij in 1968 tot aan haar staatssecretarisschap in het idiote kabinet Van Agt, in 1980. Dat kabinet hield in de toenmalige herfsttijdgeest nog geen jaar stand. Ien Dales, toen ook staatssecretaris, kon het d'Ancona tijdens hun dagelijkse borreltje goed uitleggen: ‘De kereltjes,’ zei Ien, ‘kunnen het niet verdragen als hun strategie mislukt.’ En dat was ook zo. Ze dokterden iets uit om onze coalitiegenoten voor het blok te zetten, maar als het anders liep, als ze inzagen dat ze te hoog hadden ingezet, was er veel ophef en weinig vertier. En meer anecdotes die de welhaast onbegrijpelijk gepolariseerde tijdgeest van die dagen illustreren: De regering tuimelde van het ene incident naar het volgende. En het PvdA-bestuur mengde zich voluit in dit alles. Zo was ik getuige van de woede van het bestuur van de Jonge Socialisten toen André van der Louw op het Partijbureau zijn klussenplan voor jeugdige ‘nietsnutten’ uit de doeken deed. Wat later beschouwd zou worden als een adequate aanpak van de werkloosheid onder jongeren, bracht Margot Vliegenthart, toen nog Jong Socialist, tot een desperate huilbui over de verdorvenheid van haar kameraden. Felix Rottenberg trachtte zijn stokschouderende medebestuurslid te troosten, terwijl hij - toen al in bijtende volzinnen - André de les las. Ondertussen moest Joop den Uyl een woedende vakbeweging onder leiding van Wim Kok tot bedaren zien te brengen. Ze joelden Joop op hun protestbijeenkomsten uit als de minister voor a-sociale zaken omdat hij een bezuinigingsmaatregel in de sociale zekerheid verdedigde die Ien Dales er nogal laconiek had dóórgedrukt. Ik zat bij de stafvergadering waar Ien, ontspannen haar sigaret rokend zei dat die bezuiniging alleszins redelijk was. Joop voorzag problemen, maar liet zich door haar over-tuigen. En eerlijk is eerlijk, hij ruimde zonder mokken de brokken op die zij veroorzaakt had.