Search This Blog

Wednesday, October 31, 2007

Madd about winter

Gisteren mijn nieuwe bed gekregen. Lekker liggen, hoor. Had geen zin meer om er weer even uit te komen om alsnog iets op dit log te schrijven. In plaats daarvan zitten knippen uit de kranten. Grappig: een stukje over popgroep The Madd, die jaren-zestig beat-muziek maakt en daar ineens erg populair mee wordt. Zanger Dr. Dave: "Tijd voor een nieuwe beatrevolutie. We zitten weer in een regels-zijn-regels-tijd. De juut is weer streng. Er mag helemaal niets meer." De verslaggever voegt toe: "zo zie je maar: The Madd komt niet veertig jaar te laat, maar precies op tijd." Ik denk niet dat een nieuwe revolutie zal uitbreken met een nostalgische visie op een oude, maar ergens hebben ze wel gelijk. Beatmuziek kwam op in 1964, toen we, net als nu, een behoudende, reflecterende wintertijdgeest hadden. De truttigheid begon ineens weer te jeuken en overal begon te experimenteren. Helemaal gek is The Madd dus niet en de tijdgeest vangen ze goed, maar ik denk wel dat er ergens in een klein hol een veel vernieuwender muziek-maker bezig is om zijn punt te maken. Ben benieuwd wanneer we daarover lezen.. House-muziek maakten ze in Chicago en Detroit tenslotte ook al een paar jaar voordat we het hier voor het eerst hoorden.

Monday, October 29, 2007

Seghesteen

vandaag na enige misverstanden over de bezorging van mijn nieuwe bed (het kwam niet, en stond bij de firma voor morgen in de boeken), op de trein naar Groningen gestapt en op het station in de auto van Sylwia om door te rijden naar Slochteren. De beste restaurants van Nederland bevinden zich vaak in de meest onmogelijke uithoeken. Wij gingen op bezoek bij de Seghesteen (http://www.nightcity.nl/gasterei/), waar Dagmar en Hans van Diest de scepter voeren. Aangezien Sylwia een huis heeft in de Wildervankse Dallen (je kunt het opzoeken op een gedetailleerde kaart van Groningen), eet ze er regelmatig en ze is altijd enthousiast. Ik ook. Geweldig eten (we kregen tussen het praten door een zuurkoolsoepje met een coquille, met daarop wat ganzenlever en daarna nog heerlijke fazant met zelfgeplukte paddenstoelen..). We spraken over de ambities van het stel voor de toekomst, die ik niet meteen op het net zal gooien. Goede plannen wel.
Als je ooit in de buurt bent (je kunt er ook voor omrijden): Slochteren ligt best mooi.

Sunday, October 28, 2007

seizoenen van tijdzwemmen

Grappige tentoonstelling in Den Bosch, Wauw!, over de jaren zeventig. Hier en daar goede informatie, maar vooral veel voorwerpen en nostalgie. Mijn broodtrommel staat er, en mijn allereerste kleine radio, in zo'n leren omhulsel. Het behang herkende ik ook, alleen had de familie Kniesmeijer een schemerlamp in dat patroon. Veel malle kleding, alles nam veel ruimte in in die tijd: plateauzolen, wijde pijpen, grote patronen, overdaad schaadde helemaal niet, temninste tot aan 1977, toen punk doorbrak. Ook deze tentoonstelling kan punk niet echt aan die vrolijke overdaad koppelen. We moeten ook tentoonstellingen maken over seizoenen in de tijdgeest, niet over decennia..

Zwemtournooi van Kouros zaterdag ging niet al te best. Als je het water induikt voor de zware afstand 200m school en je eerste gedachte is 'ik heb zware benen', je tweede 'ik had me beter moeten opladen en concentreren' en je derde 'waarom denk ik dit allemaal in plaats van vaart te maken', dan weet je wel dat je niet goed bezig bent. Het waren lange banen, die volgden. Behalve in de twee estafettes nergens mijn records kunnen benaderen. Alles voor de groep, zal ik maar zeggen: mijn club heeft wel het toernooi gewonnen.. Was mijn aanwezigheid toch nog nuttig.

Thursday, October 25, 2007

weekend Eindhoven

Niet zoveel vooruitgang deze week. Veel afspraken en ander gedoe. Wat verbeteringen aangebracht in teksten op basis van feedback. Volgende week nog een weekje stug doorwerken en dan voor bijna vier weken naar Boston. Eindelijk weer even weg en geen leuke afspraken, behalve de bibliotheek van Harvard natuurlijk. Daar kijk ik wel naar uit. Dit weekend zal er weinig nieuws verschijnen hier. Vertrek morgen eerst naar Den Bosch om de tentoonstelling over de jaren zeventig te bekijken ('Wauw!' heet hij, in het Brabants Museum) en dan naar Eindhoven om de designweek nog even mee te maken en het afstudeerwerk van studenten van de designacademie te zien. Verleden jaar werd ik daar helemaal warm van, zoveel goede ideeen voor de toekomst. Er is nog voldoende te verbeteren en te verfraaien tegelijkertijd, zo blijkt altijd maar weer. En dan zaterdag een zwemtoernooi in het 'Pieter v.d. Hoogenband bad': de Tongelreep. Hoop dat de verkoudheid die gisteren begon in te zetten niet doorzet. 's Avonds een feestje en dan zondag weer terug naar Amsterdam. Ben benieuwd of ik mijn oude stramme botten nog een beetje op snelheid kan brengen. We gaan het zien.

Wednesday, October 24, 2007

spring music

Two days ago I wrote about the similarities between musical styles, each ‘autumn’ in my theory. Dia asked me if I would be able to define ‘spring music’ too. Of course, though the links are more diffuse. Spring periods are defined by a surge for the new, while autumn often has a nostalgic or sentimental dominance, falling back on common ground (country in the US, traditional Jordaan music in Holland). Spring stands for revolution. The first spring period I’m writing about concerns the years between 1966 and 1971. Revolution all around. During these years music turned from pop to rock. Electric guitars suddenly were all around, but also the psychedelic movement started, The Beatles experimenting with LSD and coming up with Sgt. Pepper. Janis Joplin singing her heart out and the Doors, all energy, singing Light My Fire. Energy is a key word during spring. Everything suddenly looks beautiful and new. 1967 was the year of the Summer of Love in San Francisco. And, to make the connection, in 1988 the new adepts of housemusic, announced a new summer of love. Even the smileys came back for a while. Which is a little confusing in my theory, since both Summer of Love’s take place in the beginning of a spring-period. Are you still with me? 1988 to 1994 are a spring period, just like 1966-1971, which means many musical revolutions. Instead of the electric guitar, now the house beat was ruling change. Lots of records are about energy again (two of my favorites: Kinetic by Golden Girls and Energy Flash by Joey Beltram). After the first house-rush also Grunge came to a boil. Even another (sad) parallel to be drawn: in 1970 and 1971 a few of the newfound heroes died: Janis, Jim Morrison, Jimi Hendrix. And in 1994, Kurt Cobain killed himself. Another ending of a revolutionary spring energy. Already I am wondering which musical revolution is waiting for us, next spring (my guess, around 2009).

Tuesday, October 23, 2007

tandarts en tijdgeest

Na een bezoekje aan mijn tandarts, die al jaren praktijk houdt in Vlaardingen (don't ask) een tussenstop gemaakt in Rotterdam om twee tentoonstellingen te bekijken. Boymans had 'Vreemde Dingen', een tentoonstelling over surrealisme. Viel me een beetje tegen, had begrepen dat er ook een link zou zijn naar tegenwoordig design. Surrealisme lijkt me overigens wel een 'lente'-ding in de Kniesmeijer-theorie. De stroming begon al in 1924, dus voor mijn onderzoeksperiode, maar de ongeveer 21-jaar die een cyclus duurt, klopt dan wel precies. De eerste lenteperiode die ik behandel begint in 1966, precies 42 jaar later. En de tweede in 1988, da's dan een correctie van een jaar. Doe ik niet moeilijk over. Bruggetje: in een galerie op de de Withlaan in Rotterdam hadden ze een erg leuke modern design tentoonstelling (erg leuke installaties van Studio van Lieshout, bijvoorbeeld en een soort gigantische bedelarmband met theepot en andere porseleinen artikelen aan een ketting eveneens van porcelein. Maar verrassend was een andere tentoonstelling over de relatie tussen kunst en pornografie, een etage erboven. De entree was wat vreemd, een vriendelijke mevrouw, die je aankijkt en vraagt of je weet wat er te zien zal zijn. Je voelt je meteen een vies mannetje. Die kunnen dan ook best aan hun trekken komen, met veel expliciet materiaal voor alle gezindten. Ik was iets meer bezig met de pornografie in films als Pretty Baby (uit 1978), waarin Brooke Shields een twaalfjarig hoertje speelt (ze was ook pas twaalf en had in 1975 als tienjarige al een serie naaktportretten voor Playboy laten maken, met toestemming van haar moeder). Dat is dan weer helemaal de zomerperiode (alles moet kunnen, vrijheid!) van de jaren zeventig. Deden ze dus niet moeilijk over toen (bruggetje!). Interessant is wel dat na het maken van Pretty Baby er wel kritiek kwam, toen wilden moeder en dochter de foto's ook uit de roulatie hebben. Ja, want in 1977 was de tijdgeest weer aan het kantelen geslagen en was de groeiende vrijheid wel voorbij. Tot aan de jaren negentig was pornografie minder salonfahig. Na een zomer komt ook nog een winter, voordat de vrijheid weer toeneemt. En net zoals in de jaren tachtig willen we porno nu ook weer even proberen te verbieden. Want ook nu zitten we in de winter.

Monday, October 22, 2007

Vodafone Ondernemers Service

Hoewel ik geen enkel klagen heb over mijn leven, is er een schaduwzijde die me zo af en toe beklemt: hoe komt het dat het, wanneer ik in contact kom met een instantie, altijd fout loopt? In plaats van productgarantie, krijg ik over het algemeen probleemgarantie. Het hoogtepunt was twee jaar geleden, toen NUON me een jaarafrekening stuurde en verwachtte dat ik zomaar even 7000 euro zou gaan bijbetalen. Dat werd een advocatenkwestie. Maar of het nu de studiefinanciering, KPN, ABN AMRO of een internet provider is, zodra de naam Tom Kniesmeijer in een computer verschijnt, gaat er iets mis, lijkt wel. Nu zit ik weer een beetje chagrijnig te wachten tot de Vodafone Ondernemers Service mijn mobiel komt omwisselen voor een leentelefoon. Dat is een heel fijne service, omdat ze binnen 4 uur komen, meldt de mevrouw aan de (vaste) telefoon. Nu heb ik een Vodafone winkel op 2 minuten lopen, maar daar mag ik hem niet inleveren, dat is niet efficiënt. Dan maar weer wachten. Weer, ja.
Tot op heden zat ik namelijk te wachten op diezelfde Service, maar dat was omdat ze mijn gerepareerde mobiel kwamen terugbrengen. Toen ik de jongen vroeg waarom mijn telefoon niet aanging, zei hij dat de batterij leeg was. Ja ja. Nee Nee, dus. Ergens in mijn achterhoofd begint zich alweer een donkere wolk te vormen. Dat wordt vast een eindeloze strijd, waarbij de telefoon nog vier keer heen en weer moet en Vodafone op vriendelijke, doch neutrale toon blijft melden dat ze het heel vervelend voor me vinden, maar dat telefoons echt goed gechecked worden voordat ze teruggebracht worden (“heeft u de batterij er wel goed ingedaan..?”) en ik steeds kwader word. Heen en weer, dat betekent steeds een werkdag thuis zitten. Geen bibliotheek dus, vandaag. Dat is dan natuurlijk weer niet de schuld van Vodafone, dat ik niet zo opschiet met mijn boek, hier thuis. Ik wil een werkende mobiel zodat ik buiten de deur kan werken.

Sunday, October 21, 2007

het lied van de herfst

Nooit geweten dat Johnny Jordaan en Willy Alberti hun hoogtijdagen hadden vanaf halverwege de jaren vijftig. Altijd gedacht dat ze al veel langer aan de weg timmerden, maar las nu dat Johnny Bij Ons In De Jordaan pas in 1956 tot een enorme hit zong. Dat past wel in die tijdgeest (anders zou ik er hier niet over beginnen natuurlijk), die zich kenmerkte door onrust en polarisatie. Dan is simpel sentiment, het vreugdevol meezingen van een echte smartlap een aanlokkelijk principe. Van Johnny Jordaan naar Andre Hazes is dan weer niet zo'n enorme sprong. Andre had zijn grote hitsuccessen eind jaren zeventig/begin jaren tachtig, toen maatschappelijke onrust en polarisatie... Je begrijpt het, een nieuwe herfst, een nieuwe behoefte aan sentiment. Kan me als student nog herinneren hoe groot de populariteit van Hazes was. Zelfs corpsballen hieven hun bierpullen en brulden uit volle borst mee met Een Beetje Verliefd. Vanaf eind jaren tachtig leken zijn hoogtijdagen weer voorbij. Wil je nog raden wanneer de documentaire Zij Gelooft In Mij Andre Hazes opnieuw en definitief op een voetstuk plaatste? Hij kwam uit in 1999, net op het moment dat de maatschappelijke onrust.. Zijn dood was een beetje vroeg, maar draagt wel bij aan zijn iconische status: overlijden op het hoogtepunt van de laatste herfstperiode heeft hem in ieder geval een grootse sentimentele begrafenis opgeleverd. Daar had hij anders toch weer meer dan twintig jaar op moeten wachten, en of hij dat gered zou hebben..?

Friday, October 19, 2007

creatieverhalen

Vandaag een mail de deur uitgedaan om verhalen te verzamelen over de Creatiespiraal. Met die verhalen kunnen we over een tijdje het 100.000ste verkochte boek van De Creatiespiraal vieren. Hierbij een korte versie van de mail. Reageren mag, op de site , of via de post:

Tien jaar geleden schreef Marinus Knoope de Creatiespiraal. Binnenkort wordt het 100.000e exemplaar verkocht. De Vereniging van Creatie gaat rondom die feestelijke gebeurtenis activiteiten ontplooien, waarbij we gebruik willen maken van alle verhalen die het boek heeft opgeleverd.
Vandaar onze vraag aan jou: wanneer kwam jij met de Creatiespiraal in aanraking? En, vooral: wat heb je ermee gedaan? Wat was je wens, en welke stappen heb je al gezet? Met welke stappen had je moeite? Waar vond je jouw unieke kracht? Ben je soms afge-haakt, teleurgesteld geraakt? Of heb je al een eigen werkelijkheid kunnen creëren? Laat het ons weten, alsjeblieft. We hebben de site van de vereniging (www.creatiespiraal.net) open gesteld voor reacties. Je kunt natuurlijk ook gewoon je gedachten mailen of posten:

Vereniging van Creatie
Ank van der Moerdreef 15
6836 MP Arnhem

We denken er aan een tijdschrift samen te stellen, met discussie, interviews en verhalen, alles rondom de inzichten die Marinus tien jaar geleden op papier zette. Op de site of in je brief kun je aangeven of je daarvoor belangstelling hebt. Ook een digitaal televisiekanaal rondom de Creatiespiraal zou tot de mogelijkheden kunnen gaan behoren.

Wednesday, October 17, 2007

kinderen toch..

Vandaag naar een discussie-avond geweest over burgerschap: hoe kan opvoeding bijdragen aan een beter burgerschap? Moeilijk nu al (net terug) een adequate samenvatting te geven. Zeer goed ingeleid door Pieter Hilhorst, vreemde oplossingen voor problemen (de vrouw naast me liet haar kinderen verplicht champagne drinken ieder oudjaar, met als gevolg dat ze nog steeds een hekel aan alcohol hebben; tip..??) en uitwaaierende discussie die uiteindelijk natuurlijk nooit antwoorden geeft, omdat die er niet echt zijn. Wel prettig dat Jo Hermanns in het panel vertelt dat het eigenlijk allemaal nog best goed gaat met de Nederlandse kinderen en dat de probleemgevallen toch echt de paar procent niet overstijgen. Alleen moeten we daar dan wel iets mee doen, en dat is dan vooral het goede voorbeeld geven en niet alleen repressie inzetten. En dat haakt dan weer aan bij mijn opinie: we bespreken eigenlijk de problemen van een vorige tijdgeest: onze jeugd is jarenlang geconfronteerd met opportunisme, egoisme en directe behoeftebevrediging, zeg maar met de tijdgeest van begin deze eeuw. Ik heb het idee dat we alweer wat rustiger geworden zijn. En dat heeft ook weer zijn weerslag op de jeugd. Dus is alleen het praten over dit soort onderwerpen al weer een teken dat we in een nieuwe periode zitten. Dat wordt vast mijn tweede boek: iedere tijdgeest van zo'n vijf jaar levert zijn eigen generatie op en die blijf je herkennen door de tijd heen.. En erg grappig: er zat een CU-raadslid in het panel die zich voorstelde als Simone Kennedy en later vertelde dat haar man hoogleraar was. Blijkt de vrouw van de man met wie ik binnenkort een afspraak heb over mijn boek. Zo zie je maar weer.

Tuesday, October 16, 2007

Ruudje....!

Vandaag mezelf verdiept in oud-premier Ruud Lubbers en zijn pogingen om vanaf 1983, het begin van een (jaja, daar is-er-weer-een) winterperiode, met een no-nonsense kabinet een nieuwe balans te zoeken in een tot op het bot verdeelde maatschappij. Het was ook toen al een zeer onrustige herfst geweest.. De politieke gebeurtenissen lezen als een politieke soap, waarbij niet alleen binnen partijen, maar ook daarbuiten men elkaar afmaakt. Lubbers heeft als fractievoorzitter begin jaren tachtig nauwelijks contact met partijgenoot en premier Dries Van Agt (die hem zelfs probeert te passeren als zijn opvolger), de PvdA wil eigenlijk wel van Den Uyl af, maar de man zelf wil eigenlijk nog een keer premier worden, D66 jo-jo't weer lekker heen en weer tussen 8 en 17 zetels. En ondertussen lekt iedereen vertrouwelijke informatie of maakt elkaar gewoon en plein publiek af. Ik begin bijna, in retroperspectief, bewondering te krijgen voor Lubbers, die met zijn Lubberiaans spraakgebruik probeerde tot 1982 de CDA partij, nog maar net opgericht, de fractie en een kabinet overeind te houden. Dat spraakgebruik hielp in ieder geval: als niemand begrijpt wat je zegt, kan ook niemand beweren dat je hem niet steunt. Maar goed, vanaf 1983 zette hij in op het poldermodel en het lukte nog ook. Net als nu was men toen ook zo moe van alle conflict dat er openingen ontstonden voor beleidsmaatregelen die in de vijf jaar ervoor consequent getorpedeerd werden. Moet wel zeggen dat het er op lijkt dat de (in die tijd door mij als verderfelijk getypeerde) Lubbers, die ook door de pers werd weggeschreven ("Lubbers kan het helemaal niet"), meer visie bleek te hebben dan ik in het huidige kabinet vermoed. Maar wellicht leest dat over twintig jaar weer heel anders..?

Monday, October 15, 2007

rode hoed

Vandaag een afspraak gemaakt met professor Gabriel van den Brink (www.maatschappelijkeverbeelding.nl), de man die het boek Moderniteit als opgave heeft geschreven. Goed om eens te testen hoe het gedachtegoed valt. Ben er zelf wel van overtuigd, maar het blijkt toch vaak dat mensen wat weifelachtig reageren. Het lijkt soms wel te simpel. Hoezo denkt u het verloop van de tijdgeest in kaart te kunnen brengen..? Ben benieuwd. En woensdag maar eens naar een discussie bijeenkomst in de Rode Hoed, over burgerschapszin.
www.derodehoed.nl/index.php?pagina=programma.php&dat=2007-10-17&programma=Hoe%20voeden%20we%20onze%20kinderen%20op%20tot%20betere%20burgers?&select=overzicht

Hoe moeten we kinderen heden ten dage opvoeden om een vorm van gezamenlijkheid te creeren in de samenleving? Een typisch 'winter'onderwerp in mijn theorie. Welkome afwisseling om eens een discussie bij te wonen. Heb na vandaag een pijnlijke schouder van de slechte zithouding in de stoeltjes van de OB. In combinatie met forse zwemtraining, dat wel. Korrie maar weer eens bellen voor een geweldige massage. www.foreverybody.nl

Sunday, October 14, 2007

life

Yesterday Marcel and I took a bag full of groceries, drove to Heemstede and prepared dinner (well, Marcel did) for the friend who just heard bad news: cancer. She has to wait for the test results to know how bad it really is, but it has a terrible impact already. Imagine hearing you've got cancer and having to wait three to four weeks for those test results. Doesn't make for easy nights, that's for sure. A good evening anyway, talking and laughing. Burn a candle for luck..

Two critics have read my new introduction and both were positive, so that's good news. Will wait for some final remarks and then use it for networking purposes. In the mean time trying to find a way to get into the Harvard libraries. Not that easy, it seems, without a letter of recommendation. But there must be a way to get one.

Saturday, October 13, 2007

heroes in winter

Tijdens de koffie met Louis kwam de discussie naar boven over helden en waarom de term zo veelvuldig in het nieuws is. Al Gore is een held, Michael Boogerd is een held van het volk, kopt VARA Magazine, zelfs Andre Rouwvoet is een held voor veel Nederlanders (+1 in de peilingen). En natuurlijk zijn er dit jaar al twee tentoonstellingen met het thema 'helden', de laatste loopt nog in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Helden horen bij een winterperiode. Een criticus die een hoofdstuk van me doornam meende dat helden van alle tijden zijn, maar dat is niet helemaal waar. Tijdens de jaren zeventig (een heftige zomer-tijdgeest-periode) waren het vooral antihelden als Jack Nickelson in One Flew Over the Cuckoo's Nest die de toon zetten. En halverwege de negentiger jaren was John Travolta weer een 'coole' held, door zijn dubbelhartig gedrag. De winterheld is een eendimensionaal archetype, met een duidelijke, eenduidige boodschap, scherp afgelijnd, heel serieus bezig met zijn vak ook. Een echte vent, vaak, als archetype van de man. Vandaar dat ik in een Amerikaanse krant las dat de western weer een beetje op komt in Hollywood. Cowboys zijn de archetypische man. En westerns zijn lang weggeweest, na hun vorige revival in de jaren tachtig, en hun hoogtijdagen begin jaren zestig. Allemaal winterperioden.

Friday, October 12, 2007

introduction

Finished a first draft of my introduction today and sent it to the first critic. Will need it soon, I think, for networking purposes and meetings with publishers. So it better be good. Had a good meeting about the creation spiral with Dennis van den Broek, who has a few small companies of his own and wants to help build a creation centre. Not much inspiration to talk about it for getting some bad news about one of my best friends. Perhaps more tomorrow.

Wednesday, October 10, 2007

Hieperdepiep voor Giep

Long busy day. Woke up after a short night (took the train to Arnhem yesterday and ended up standing still between midnight and 1.00 AM. In bed at three. And it started so well, with the good service of NS when I bought a yearly card.. But the evening was great, first discussing our passion for music with Rene Onstenk and later the communication plan for the Creation Spiral Collective with Annemieke van Esschoten.
Yawning I left for the library to find a book by Dutch historian Johan Huizinga: The Autumn of the Middle Ages. Strange to find that someone else has used to same metaphor in cultural history. But interesting.
And afterwards on to the 75 years Giep Franzen celebration. The godfather of Dutch advertising is also a very kind man, and always shy and nervous when taking the stage, rasping his throat and shaking just a little. But so much to learn from that man. I started in advertising at his agency, and he gave me a course in integrated communication (still an issue). After he retired, he went on to academic level and wrote books on brands, while inspiring hundreds of students and founding SWOCC, a research project paid for by advertisers or media companies like Sanoma. Busy man, that Giep, even at 75. And so many old colleagues to shake hands with...

Monday, October 8, 2007

Winter is aandacht voor identiteit

Schrijf ik in mijn inleiding dat Nederland zich kenmerkt door een gebrek aan reflectie op het eigen verleden en de gezamenlijke identiteit, wordt het nieuws beheerst door de uitspraken van prinses Maxima over de Nederlandse identiteit. Ben het overigens helemaal met haar eens: DE Nederlander bestaat niet, maar dat wil niet zeggen dat er niet een aantal kenmerken zijn die typisch Nederlands zijn. In eerste instantie leek het alsof de media alweer de inhoudelijke handschoen lieten liggen en vooral aandacht gaven aan de gebruikelijke inhoud-mijdende politici aan de rechterkant van het politieke spectrum. Die mensen die alleen maar termen als 'onzin' en 'prietpraat' in de mond kunnen nemen, maar daarvoor geen enkel argument aandragen. Gelukkig komt er nu wat meer discussie op gang. Ook tijdens de week van de democratie, die deze week plaatsvindt. Schrijnend soms, lees ik in de Volkskrant, die schreef dat de universitair docent Kaouthar Darmoni in tranen uitbarstte over het 'blanke separatisme' in ons land. Kan me daar van alles bij voorstellen. Hoop dat de discussie voorbij die eeuwige tegenstellingen kan komen en we over de Nederlandse identiteit kunnen gaan spreken in de inclusieve vorm: ook mensen die hier geboren zijn uit buitenlandse ouders zijn Nederlanders.

Sunday, October 7, 2007

Harvard, here I come

Terwijl de winterse tijdgeest steeds dominanter wordt in de publieke discussie (de Volkskrant organiseert bijvoorbeeld een serie thema-avonden over burgerschap en maatschappelijke betrokkenheid, leuk, daar ga ik zeker een kijkje nemen) en ik blijf zoeken naar een goed boek over de wisseling van de seizoenen in de natuur (ook bij de Slegte weinig gevonden..), komen de aanbiedingen voor leuke tripjes overvloedig binnenstromen in mijn mailbox. Ben lid van homeforexchange.com (http://www.homeforexchange.com/)en ihen.com (), bijvoorbeeld en regelmatig willen mensen een huis ruilen voor mijn stek in Amsterdam. Dus vertrek ik nu waarschijnlijk rondom 10 november naar Boston voor drie weken tot een maand, om in een huis te trekken om de hoek van... Harvard University! Erg leuk en interessant denk ik, om daar de bibliotheken eens te verkennen en een beetje te snuiven aan de sfeer. En weer even lekker doorwerken, zonder afleiding van projecten, telefoontjes en andere veel te aantrekkelijke dagelijkse urenvullers.

Friday, October 5, 2007

Jan Smit zingt voor Tom Kniesmeijer

After a day at the library reworking the first chapter of the book, went to my town of birth, Amstelveen, where we had diner with some of my old highschool friends I still see regularly. Always good, always fun. A lot of reflection going on, especially because after diner we visited the mother and sister of Lorine, one of our gang who died already fifteen years ago. Every year we have a little reunion at her mother's place and have a drink on a special friend departing us so soon. Anecdotes fly over the table then. And in between we share some news, Florence as interested in our stories as her sister Lorine always was. And my good friends made me a promise they will regret later: after I told about my book and it's theme, they said they would book a singer for the book presentation. Yes! Jan Smit, our 'national hero', singing On the way to happiness (Op Weg Naar Geluk), with the lines 'Lente, Zomer, Herfst en Winter' (the four seasons of my book). Well, thank you, friends. It is appreciated.

Thursday, October 4, 2007

autumn

There are no books available in the Amsterdam Public Library that describe the seasons in their essence. Strange. I found loads of children's books, but no adult books about (the changing of) seasons. Was looking for some quotes, neat descriptions of the four seasons. Only found some poems and corny books with pastel coloured images of tulips and 'lovely birds I found in my own garden', as the lovely-addicted female writer stated time and again.
One great description of autumn, in a book of poems: autumn is the paradox of 'carpe diem' and 'memento mori': all in nature is full of fruit but still there is the growing gloom that it will all soon be over.

The analogy with autumn in my theory is clear: the feeling that growth is ending and we have to grab the last bits before someone else has taken them lead to opportunism, nihilism and, for example, to 'exhibitionistic enrichment by top-managers' as it was called a few years ago when those managers gave themselves outrageous bonuses. Now the Dutch government is trying to create new laws to prevent such bonuses. Question is, did those managers already feel their schemes would be ending, did they believe in the memento mori-part?

Wednesday, October 3, 2007

Dutch early sixties

After all the criticism: reworking the chapter on the most underrated period in recent history: the years 1960-1966. Stuck between the fifties-myth (good old family life, no worries) and the sixties revolution that started halfway through the decade. A Winter-timeframe: the silence before the storm. Every institute in Holland was busy reflecting on its values (the churches then decided on the oecumene to join forces for the future, for instance). The first few years of the sixties were also the years Holland finally gave up its dream of keeping its colonial power, by handing over New Guinea to Indonesia. And immediately we replaced it with a new 'national identity': accepting we were nothing more than a province of international developments and becoming the biggest fans of the European community. This brought on some interesting decisions: it was based on the thought that Dutch culture would melt into something bigger European and finally disappear, that we chose to subtitle all our television programs (instead of synchronizing it with Dutch voices) and make English a major part of the school curriculum. A unique decision in Europe, from which we still profit in international business (and in writing blogs)

Tuesday, October 2, 2007

hangover

Had a discussion about aging skin today, which felt totally relevant, after last night's party. Too much to drink and too little sleep don't do me any favours anymore. More about that: Marcel and Dorothee did me a big favour by not doing favours: they both had a bucketload of criticism on a chapter of my book I gave them. Will have to do more work on that one, before sending it to one of my other favorite readers (give me a week, Anke..). Is it fun to get this criticism? No, and yes. They both confronted me with my expectation that readers will follow me quickly into the Tom Kniesmeijer associative thinking pattern. It's not like that, basically. Have to explain everything into detail, not one of my favorite jobs, but hey, even the dirty jobs need to get done. It sharpens the mind. And that's good. Not always fun, but always good.
So an early night tonight and then, back to the writing table.

Monday, October 1, 2007

creation day

Heavy day full of discussion about the future of the 'Vereniging van Creatie', the club that wants to spread the knowledge of the Creation Spiral, the 12-step process to move from idea to reality, invented by Marinus Knoope. Plans are to build a Creation Centre somewhere in Holland. Rewarding in the end. Have committed myself to a first active communication plan. We're going to build up to 100.000 books sold (a true bestseller in Holland), which probably will be somewhere april 2008. Made a joke about being jealous, I mean, 100.000 books.. Or, was it a joke..?
First step will be to ask people for their experience with the Creation Spiral. We're tracing the stories behind the users of the book. So if you read this and have a story, let me know.. More about it in the future.
Afterwards drinks at a neighbours place, celebrating the sabattical Martje en Yolande are taking, moving to Bali for 6 months and then Japan for another two. That's a wish made reality. A good creation spiral, one would say.