Vandaag mezelf verdiept in oud-premier Ruud Lubbers
en zijn pogingen om vanaf 1983, het begin van een (jaja, daar is-er-weer-een) winterperiode, met een no-nonsense kabinet een nieuwe balans te zoeken in een tot op het bot verdeelde maatschappij. Het was ook toen al een zeer onrustige herfst geweest.. De politieke gebeurtenissen lezen als een politieke soap, waarbij niet alleen binnen partijen, maar ook daarbuiten men elkaar afmaakt. Lubbers heeft als fractievoorzitter begin jaren tachtig nauwelijks contact met partijgenoot en premier Dries Van Agt (die hem zelfs probeert te passeren als zijn opvolger), de PvdA wil eigenlijk wel van Den Uyl af, maar de man zelf wil eigenlijk nog een keer premier worden
, D66 jo-jo't weer lekker heen en weer tussen 8 en 17 zetels. En ondertussen lekt iedereen vertrouwelijke informatie of maakt elkaar gewoon en plein publiek af. Ik begin bijna, in retroperspectief, bewondering te krijgen voor Lubbers, die met zijn Lubberiaans spraakgebruik probeerde tot 1982 de CDA partij, nog maar net opgericht, de fractie en een kabinet overeind te houden. Dat spraakgebruik hielp in ieder geval: als niemand begrijpt wat je zegt, kan ook niemand beweren dat je hem niet steunt. Maar goed, vanaf 1983 zette hij in op het poldermodel en het lukte nog ook. Net als nu was men toen ook zo moe van alle conflict dat er openingen ontstonden voor beleidsmaatregelen die in de vijf jaar ervoor consequent getorpedeerd werden. Moet wel zeggen dat het er op lijkt dat de (in die tijd door mij als verderfelijk getypeerde) Lubbers, die ook door de pers werd weggeschreven ("Lubbers kan het helemaal niet"), meer visie bleek te hebben dan ik in het huidige kabinet vermoed. Maar wellicht leest dat over twintig jaar weer heel anders..?
en zijn pogingen om vanaf 1983, het begin van een (jaja, daar is-er-weer-een) winterperiode, met een no-nonsense kabinet een nieuwe balans te zoeken in een tot op het bot verdeelde maatschappij. Het was ook toen al een zeer onrustige herfst geweest.. De politieke gebeurtenissen lezen als een politieke soap, waarbij niet alleen binnen partijen, maar ook daarbuiten men elkaar afmaakt. Lubbers heeft als fractievoorzitter begin jaren tachtig nauwelijks contact met partijgenoot en premier Dries Van Agt (die hem zelfs probeert te passeren als zijn opvolger), de PvdA wil eigenlijk wel van Den Uyl af, maar de man zelf wil eigenlijk nog een keer premier worden
, D66 jo-jo't weer lekker heen en weer tussen 8 en 17 zetels. En ondertussen lekt iedereen vertrouwelijke informatie of maakt elkaar gewoon en plein publiek af. Ik begin bijna, in retroperspectief, bewondering te krijgen voor Lubbers, die met zijn Lubberiaans spraakgebruik probeerde tot 1982 de CDA partij, nog maar net opgericht, de fractie en een kabinet overeind te houden. Dat spraakgebruik hielp in ieder geval: als niemand begrijpt wat je zegt, kan ook niemand beweren dat je hem niet steunt. Maar goed, vanaf 1983 zette hij in op het poldermodel en het lukte nog ook. Net als nu was men toen ook zo moe van alle conflict dat er openingen ontstonden voor beleidsmaatregelen die in de vijf jaar ervoor consequent getorpedeerd werden. Moet wel zeggen dat het er op lijkt dat de (in die tijd door mij als verderfelijk getypeerde) Lubbers, die ook door de pers werd weggeschreven ("Lubbers kan het helemaal niet"), meer visie bleek te hebben dan ik in het huidige kabinet vermoed. Maar wellicht leest dat over twintig jaar weer heel anders..?
No comments:
Post a Comment