Boston/Cambridge. Gisteren Thanksgiving gevierd door geen stap buitenshuis te doen. Het was koud. We hadden al kalkoen, dus niks buiten te doen. Lekker hoor, met zelfgemaakte mango-cranberrysaus. Wel liepen er de hele tijd gezinnen en enkelingen buiten langs. Helemaal ingepakt en met afgedekte schalen met eten in de bewante handen. Op weg naar moeder, zuster, vrienden, wat dan ook. Ze vieren inderdaad fanatiek Thanksgiving.
En vandaag hebben we ons in Black Friday gestort, zo genoemd omdat het de dag is dat alle Amerikanen en masse de winkels doordenderen op zoek naar cadeautjes. Waarom dat zo moet, weten we niet, het is gewoonte, vertelt men ons. De winkels gaan er om 4 uur in de ochtend voor open. Rare jongens die Amerikanen. Helemaal omdat het niet eens zo vreselijk druk was, toen we bij de Mall aankwamen. Wat bleek? Het nieuws gaf aan dat er vannacht om drie uur enorme files op de wegen richting de winkelcentra stonden. In de file. Om drie uur 's nachts. Om cadeautjes te kopen. Rare jongens, inderdaad. Ook wij zijn bepakt en bezakt weer thuis gekomen. Maar dat komt vanwege de lage dollar en de vele outlets. Alleen blijken tussen alles wat ik kocht, drie overhemden te zitten met dwerg-armpjes. Wat een vreemde maatvoering. Komt natuurlijk van die vreemde maten die Amerikanen hebben, tegenwoordig.
Wij vinden Amerikanen een beetje koe-achtig. Je moet ze echt de metro induwen, om er zelf bij te kunnen, want uit zichzelf verzetten ze geen stap. Niet uit kwade wil, denken we, ze denken gewoon niet in de metro. En ze sjokken tergend langzaam trappen, perrons en roltrappen af. Maar dat komt waarschijnlijk omdat er zich vooraan de massa altijd wel een schuifelende puber van 200 kilo bevindt. En die draagt dan vast een grote maat overhemd, met hele kleine mouwtjes..
No comments:
Post a Comment