Witteman en de Winter

Zat gisteren Pauw en Witteman te kijken en verbaasde me erg over de interactie tussen gastheren en gasten. Grappig om te merken dat er twee presentatoren achter elkaar probeerden om de conversatie te verpersoonlijken en te focussen op mogelijke strijdpunten, terwijl eerst Neelie Smit-Kroes en daarna André Rouvoet op geen enkele speldenprik ingingen en bij de inhoud van hun werk bleven. Ik vond dat ze dat beiden heel vriendelijk maar ook heel beslist deden. Complimenten dus.'Bent u niet onzichtbaar als ChristenUnie, bij de debatten?' Antwoord: 'Ik ben de politiek ingegaan om zaken voor elkaar te krijgen, niet om zichtbaar te zijn. We staan achter de kabinetsplannen en die gaan we uitvoeren, bijvoorbeeld..'. En dan volgde een paar inhoudelijke zaken. 'Maar bent u dan niet het stootblok tussen Bos en Balkenende?' 'Nee, er zijn drie coalitiepartijen, en dus werken we gezamenlijk..'

Ook bij Smit-Kroes werd geprobeerd haar overwinning op Microsoft in een oorlogje tussen Amerika en Europa of Smit-Kroes versus Bill Gates te krijgen ('U weigerde hem toch te ontmoeten?').
Gelukkig liet ook Smit-Kroes zich niet verleiden ('ik heb de heer Gates meermalen ontmoet, maar...' om te vervolgen met haar werk'verhaal': eerlijke concurrentie).

Vond het wel opvallend: twee gasten die allebei steil bepaalde normen en waarden en inhoudelijkheid verdedigden, en twee mediamensen die (nog) vastzitten (mijn mening) in het polariseren en verslagen kijken bij een inhoudelijk gesprek.
Ik denk dat er grote behoefte is aan inhoudelijke verhalen, niet in 'poppetje 1 versus poppetje 2', ruzietjes of conflicten. Zou fijn zijn als dat ook weer in de gesprekken op televisie zou kunnen. Het is tenslotte 'winter' in mijn theorie. Neeli en Andre weten het al, nu Pauw en Witteman nog.