Gisteren was hilarisch, een dagtripje naar Whistler, dat we bijna misten doordat er geen taxi te vinden was. Een man op straat waarschuwde ons ook nog: “I don’t think it’s allowed to hail a cab on the street in Vancouver..!” Zou me niks verbazen, als daar een ‘regulation’ voor zou zijn. Maar we haalden de Greyhound die Hans ééns in zijn leven wilde nemen en hebben bovenop de berg in de sneeuw gespeeld, in onze t-shirtjes (25 graden).
Sneeuwballen gegooid, geklommen en Chango ervan proberen te overtuigen dat hij echt niet in een uurtje skieën kan leren, laat staan snowboarden. Hij wilde wel twee keer op en neer in de kabelbaan. Hans niet, dus gingen Chango en ik nog een keer samen, glijden door de sneeuw, tot op het bot nat, en dan weer beneden in de zon opdrogen. We hebben gekeken naar de ‘coole’ snowboarders met hun sikjes en mutsjes (nog steeds..?! Iedere groep wentelt in zijn eigen clichés, ook bij 25 graden). Helemaal lekker, dat je binnen drie uur van het strand boven op een besneeuwde berg terecht kan komen. Vijf uur sneeuwpret en toch lekker op tijd weer thuis.Morgen alweer het afscheid. Jammer hoor. Moet ik gewoon weer aan de slag. Doorschrijven! De laatste restjes van het internationale materiaal dat bruikbaar is voor mijn boek. Daarna terug naar Nederland, om daar de bronnen op te zoeken die de details van mijn hoofdstukken moeten gaan invullen.
No comments:
Post a Comment